วันนี้เมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวสำคัญเกิดขึ้นที่ทำให้ชีวิตผมและแพรต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล นั่นก็คือในวันนั้น เราได้พบกว่ามีสิ่งมีชีวิตถือกำเนิดขึ้นในครรภ์ของแพร ใช่ครับเราตรวจพบว่าแพรตั้งครรภ์ ณ เวลานั้นมันบอกไม่ถูกจริง ๆ ว่าดีใจขนาดไหน หลายคนถามว่าตื่นเต้นมั้ย หลังจากเวลาผ่านไปมานั่งทบทวนดู ผมอยากจะใช้คำว่ามันเกินคำว่าตื่นเต้นไปมาก อาการดังกล่าวเลยไม่ค่อยรู้สึกครับ แต่ถ้าถามว่าดีใจมั้ย บอกเลยครับว่ามากที่สุด ซึ่งเมื่อ 11 พฤษภาคม เป็นครบรอบแต่งาน 4 ปี ถือเป็นของขวัญที่มีค่ามากกับชีวิตเราทั้งสองคน จากที่ผมเคยกล่าวไปเมื่อ 1 ปีก่อนใน facebook ส่วนตัว ว่า เราสองคนรอคอยมาร่วม ๆ ปีเศษ ซึ่งก่อนหน้านั้นหลังแต่งงานเราตัดสินใจว่าจะยังไม่มีลูกในเวลานั้น อยากใช้ชีวิตกันสองคน โดยเฉพาะแพรเป็นคนชอบท่องเที่ยวไปต่างประเทศ ซึ่ง ณ จุดนี้ผมคิดว่าตัดสินใจถูกส่วนนึงไปที่ที่อยากไป ทำในสิ่งที่อยากทำ เพราะเมื่อมีลูกแล้วเราอาจจะทำอย่างที่อยากทำกันไม่ได้
ในเวลานั้นผมไม่ได้คำนึงถึงอายุของตัวเองเลยว่าล่วงเลยมาถึงวัยนี้แล้ว พอมีลูกทำให้คิดได้ว่าเอ๊ะมันเลยวัยไปมั้ย แล้วเวลาที่เราจะอยู่ดูแลลูกล่ะ? แต่ก็ช่างเถอะครับใช้ชีวิตที่มีอยุ่ให้คุ้มค่าที่สุดพอ ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นเราจะได้ไม่เสียดายหรือเสียใจว่ามีอะไรที่ยังไม่ได้ทำอีก ทุกวันนั้นใช้ชีวิตในช่วงวันหยุดอยู่กับลูกเต็มที่ครับ ถึงแม้จะมีเหนื่อยหรือง่วงบ้างเพราะต้องตื่นมากลางดึกเพื่อเตรียมนมให้เค้าทุกคืน แต่มันก็มีความสุขที่ได้ทำเพราะเราจะเห็นเค้าเติบโตในมือของเราเอง คนที่เหนื่อยกว่าผมก็คือแพร ผู้เป็นแม่ของน้องเพื่อน ไหนจะทำงานบ้าน ไหนจะต้องปั้มนม และอะไรต่ออะไรอีกสารพัด เมื่อน้องเพื่อนโตขึ้นต้องรักแม่มาก ๆ นะรู้มั้ย
ชื่อเล่นชื่อต้น
15 พฤษภาคม 2559
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น